Osobą astronoma Henckego interesują się, poza garstką mieszkańców Drezdenka, również ludzie mieszkający gdzieś w Polsce. Otrzymałem dzisiaj wiersz bardzo młodego twórcy, ale utworek już wyrobiony, nie jakieś tam proste rymy. Oto ów wierszyk:

Tymoteusz Lis

Hencke

W małym Drezdenku,

Nikomu nieznanym mieście,

Żył sobie on,

Prosty pracownik poczty,

Nazwisko jego

Hencke...

Miał on teleskop,

Proste narzędzie

Do odkrywania

Nowych światów.

Spoglądał co wieczór w niebo,

Ze swojego prostego obserwatorium:

Dziury w dachu...

Gdy tak spoglądał,

Zauważył drobną plamkę

Na tle gwiazdozbiorów.

Odkrył coś,

Czego teoretycznie nie można było odkryć,

Odkrył planetoidę...

To przeczyło wszystkim teoriom

Wielkich astronomów, jakoby

Tylko cztery planetoidy na tym wielkim nieboskłonie,

Królowały samotnie...

Więcej niż półtora wieku temu,

W tym nieznanym Drezdenku,

Złamano pewną barierę

Na drodze do odkrywania tajemnic kosmosu.

Odkryto podobnych planetoid,

W następnym czasie

Niezliczone miliony...

Prosty pracownik poczty,

Astronom - amator,

Można powiedzieć

Nikt szczególny,

Ale pozory mylą...

Ten ktoś,

Zapisał się na kartach historii

Tłustym i widocznym drukiem.

Zmienił oblicze nieba,

A nazwisko jego

Hencke...

"Hebe" - wiersz Ottona Franza Gensichena

Hebe

Pozwól mi klęcząc u Twych stóp

trzymać w ustach słodki smak pochlebstwa

pozwól mi pięknem twym upajać się

jak się zachwyca patrząc w gwiazdy

I pytam się jakie imię ci dać

Po tym jak długo wybierałem i odrzucałem

moje oko dumne i szczęśliwe spoczywa na Hebe

Którą mogę nazwać moją gwiazdą

Moją gwiazdą! Gdyż w tym samym roku

gdy oddech boga obudził we mnie życie

gwiazdę tę , niespokojną, przewrotną

Odkryto w mym rodzinnym mieście.

Ono to jedno z najmniejszych

niemieckich miasteczek

było celem wszystkich spojrzeń

Kiedy z nowego blasku planety

Spadł na moją kołyskę jej promyk

I dziś, gdy myślę o tamtym czasie

Który w domu rodzinnym szczęśliwie upływał

Moje wspomnienie pozdrawia także ciebie

Ludwigu Hencke

Który wskazywałeś i przybliżałeś

mi gwiezdny świat

Czcigodny starcze, czczony przez księcia i lud

Mną młodym uczniem nie wzgardziłeś wcale

W swym obserwatorium

najpiękniejszy majestat sfery niebieskiej

często odsłaniałeś

I choć już dawno ziemi

oddany zostałeś

korzystny aspekt pojawił się dla mnie

że ty, przy moim wejściu w życie

w naszej ojczyźnie odkryłeś gwiazdę.

Dla której pogodna bogini wiecznej młodości

Na moje szczęście – użyczyła tobie nazwy

A teraz anioł kochany, lico ciekawskie

Krzyczy w mym sercu dumnie:

o takim szczęściu nie marzyłem nawet

O moja Hebe, piękna i smukła jak ta

Która na Olimpie strzeże  nieśmiertelności

Oferujesz mi eliksir z Hipokrene

Z ciebie i ze mnie sączy się wieczna młodość.

Twoje piękno - jak puchar nektaru

Ze mnie - wciąż nowe pieśni wypływają

O tym jak nasze promienie miłości

Wiecznie młode się splatają

Nawet wtedy, gdy nasze serca

Już dawno obejmuje grób

                                                                      Otto Franz Gensichen (Frauenlob)

                                                                               (tłumaczenie: E. Różalska)