Miał Karl Ludwig Hencke dwie siostry – Louise Henriette i Emilie Concordię. O innym rodzeństwie dostępne w tej chwili źródła milczą. O tym, że Karl Ludwig doczekał się wraz z małżonką Louise Henriette z domu Heyer, czterech córek, też już wiemy z poprzednich tekstów. Wiadomo, że jeśli są tylko córki, nazwisko ich ojca nie będzie przekazane dalszym pokoleniom. Poprosił więc Hencke dwóch synów swojej siostry: Theodora i Juliusa, aby zmienili swoje dotychczasowe nazwiska Schultz na Schultz-Hencke. Stało się to krótko po dokonaniu odkryć obu planetoid, czyli w końcu lat 40 XIX w. Siostra Henckego i matka obu młodych ludzi zgodziła się na to, ponieważ była już od jakiegoś czasu wdową. Pana Schultza, który był kupcem, nie było już wśród żywych. Pani Louise Henriette była wtedy żoną aptekarza Laasche (Apteka pod Lwem - Löwenapotheke, przy dzisiejszej ulicy Poniatowskiego), który wcześniej związany był węzłem małżeńskim z siostrą Louise Henriette - Emilie Concordią, która też umarła jaikś czas przedtem. Taka zmiana w pewnym sensie zapełniła Henckemu lukę życiową, jaką niewątpliwie był brak syna.

W 1851 r. córka Karla Ludwiga – Ulrike poślubiła swego kuzyna Theodora Schultz-Hencke, sekretarza pocztowego. Z tego związku urodził się Dankmar Carl Sigbert Schultz-Hencke (ur. 10 lutego 1857 r. w Berlinie), fizyk i chemik w jednej osobie. W latach 1881-1890 był asystentem profesora H.W. Vogla w Zakładzie Fotochemii i Analizy Spektralnej Wyższej Szkoły Technicznej w Charlottenburgu, dzisiejszy (Uniwersytet Techniczny). Od 1896 r. dodatkowo prowadził też Miejską Szkołę Zawodową dla Fotografów w Berlinie. Potem, do końca swego życia (21. kwietnia 1913 r. w Berlinie) piastował funkcję dyrektora Zakładu Naukowego Lette Verein w Berlinie. Był pierwszym dyrektorem tej placówki. Obecny był przy wielu ważnych odkryciach: technika druku trójkolorowego, materiały ortochromatyczne w fotografii. Był też autorem kilku ówczesnych podręczników do fotografii: o retuszu, o mikrofotografii. To Dankmar Schultz-Hencke przeprowadził pierwszy eksperyment z użyciem promieni rentgena, który miał na celu sfotografowanie części ludzkiego ciała – została sfotografowana w ten sposób dłoń jego asystentki – Marie Kundt. Miało to miejsce 29. Stycznia 1896 r. w Berlińskiej Akademii Wojennej (Zdjęcie rentgenowskie całego ciała ludzkiego wykonali Amerykanie dopiero w 1934 r).

Syn Dankmara – Harald Alfred Carl-Ludwig Schultz-Hencke (ur. 18. sierpnia 1892 r. w Berlinie, - zm. 2. Maja 1953 r. również w Berlinie) był w pierwszej połowie XX w. jednym z bardziej znanych i cenionych psychoanalityków, przedstawicielem tak zwanej neopsychoanalizy. Do dzisiaj funkcjonują  tak zwane Schultz-Hencke Heime, czyli ośrodki terapeutyczne dla dzieci i młodzieży z problemami szkolnymi.

Linia Schlutz-Hencke niestety wygasła.

Dankmar Schultz-Hencke

Harald Schultz-Hencke